μέθοδος για τον αυτοσχεδιασμό και την performance

H 'Mέθοδος για τον Aυτοσχεδιασμό και την Performance', απευθύνεται σε ηθοποιούς, χορευτές, σπουδαστές παραστατικών τεχνών, αλλά και σε οποιονδήποτε αγαπά τις παραστατικές τέχνες και έχει μία μικρή εμπειρία στην κίνηση και στο λόγο.

​

Η γνωριμία με τη μέθοδο γίνεται λαμβάνοντας μέρος στο εισαγωγικό σεμινάριο της μεθόδου, διάρκειας 6 ωρών και το οποίο διεξάγεται σε δύο τρίωρα.

​

Στην συνέχεια η σπουδή πάνω στη ‘Μέθοδο' είναι διάρκειας 180 ωρών και χωρίζεται σε δύο ετήσιους κύκλους των 90 ωρών. Στο τέλος κάθε ετήσιου κύκλου ο performer παρουσιάζει την δουλειά του σε κοινό. Στον πρώτο ετήσιο κύκλο ο performer συνθέτει ένα solo εφαρμόζοντας τα εργαλεία που του παρέχονται σαν γνώση κατά την διάρκεια του κύκλου. Ο δεύτερος ετήσιος κύκλος λειτουργεί σαν μετεκπαίδευση και καλείται ο ερμηνευτής να πάει βαθύτερα την γνώση του κατόπιν καθοδήγησης να συνεχίσει τη σύνθεση του solo του και να αφομοιώσει καινούργιο υλικό εκπαίδευσης.

Ολοκληρώνοντας τους δύο κύκλους σπουδών, ο performer - αν το επιθυμεί - μπορεί να συνεχίσει στο ‘Αtelier’ και να πραγματοποιήσει την παραγωγή του έργου που επιθυμεί, σε solo, duo, trio, ή quarteto. Στο ‘Atelier’ παρέχονται οι γνώσεις και τα εργαλεία που απαιτούνται για την δημιουργία μιας παράστασης.

​

Στη διδασκαλία της, η Μαρίνα προσεγγίζει την παραστατική τέχνη σαν μία μορφή τέχνης και μάλιστα σαν μια τέχνη καθαρά σωματική. Μελετά τη ζωντανή κίνηση του σώματος, την πρόθεση πίσω από τη δράση του ερμηνευτή, τη χρήση των συναισθημάτων και του ‘εδώ και τώρα’ σαν σημείο εκκίνησης στον αυτοσχεδιασμό. Συνθέτοντας τις γνώσεις της με έναν πρωτότυπο τρόπο, και μην έχοντας ανακαλύψει την πυρίτιδα, έχει δημιουργήσει μια τεχνική που χρησιμοποιεί το σώμα σαν βασικό εργαλείο δημιουργίας με αφετηρία την πρώτη παρόρμηση του ερμηνευτή. Ο performer εκπαιδεύεται στο να παράγει έργο χρησιμοποιώντας ως βασικό εργαλείο το σώμα και ο,τιδήποτε προέρχεται από αυτό, όπως ο λόγος, η κίνηση, το τραγούδι και το συναίσθημα για να συνθέσει ολόκληρες ιστορίες.

Αναζητά την αυθεντικότητα, το χιούμορ, την ανατροπή, την εύπεπτη παρουσίαση θεμάτων που μπορεί να μην είναι πάντα εύκολα. Εξοικειώνεται με τον φόβο της γελοιότητας και το αστείο του πράγματος ακριβώς την στιγμή που συμβαίνουν πάνω στην σκηνή.

Η αμεσότητα και η επικοινωνία με το κοινό, γίνονται προτεραιότητά του/της.

Κατά τη δημιουργία ενός έργου ζητά από τους ερμηνευτές και τους μαθητές της, να ακολουθήσουν συγκεκριμένους κανόνες τους οποίους στη συνέχεια καλούνται να αποδομήσουν. Άλλωστε όλα τα παιχνίδια έχουν κανόνες, για να μπορέσεις να ‘παίξεις’.

Οι κανόνες είναι:

​

• Ο λόγος προκύπτει πάντα και μόνο από το σώμα.

• Η δράση είναι βασισμένη πάνω στην παρόρμηση και την καθαρή πρόθεση.

• Η κίνηση παράγεται με γνησιότητα και αυθεντικότητα.

• Το έργο λέει μια ιστορία, όχι απαραίτητα αφηγηματική.

• Η δράση είναι αναγκαία, αλλιώς ξεκινάμε από την αρχή.

• Οι ιστορίες και οι συνθήκες που δημιουργούνται είναι κατανοητές, ώστε να αφορούν το θεατή.

• Τα προσωπικά χαρακτηριστικά των ερμηνευτών έχουν μεγάλη σημασία.